Gammaz Yürek (Yaşlı adamın gözünden)

GAMMAZ YÜREK: Edgar Allan Poe (1842) Yaşlı adamın gözünden

          Merdivenlerden yavaş yavaş çıktım lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Aynada kendime şöyle bir baktım, gözlerimin altındaki kırışıklıklarım günden güne artıyordu. Eskiden herkesin hayranlıkla baktığı yüzümden geriye eser yoktu. Badem şeklindeki mavi gözlerim bu karışıklığın içinde kaybolmuştu. Daha fazla düşünmeden lavabodan çıktım. Pencereleri sıkıca kapattım, kapıları kilitledim, ışıkları söndürdüm. Yatağıma yattım. Tam uykuya dalacaktım ki “taak” diye bir ses duydum. İrkildim, aklımdan bir sürü düşünce geçmeye başladı.”Kim var orada?” diye bağırdım,cevap gelmedi. Kalbimin atış sesini duyabiliyordum, nefesim daralmıştı korkudan kalkamadım. Kendimi bu sesi duymadığıma ikna etmeye çalıştım. Belki bir rüyaydı, belki de yaşlılığın getirdiği bir yanılsama... Hem her yeri kilitlemiştim ne olabilirdi ki? Eğer hırsız girdiyse de yerimden kalkmaktan korktum. Yaşlı bir adamdım ben,nasıl olsa hiçbir şey yapamazdım. Bana bir tokat atsa düşüp kalkamazdım. Bazen orada birinin durup beni uyurken izlediği hissine kapılırdım. Bunlar takıntılı düşüncelerdi. Kim yaşlı bir adamdan ne istesin ki? Birden bir ışık geldi yüzüme ve tanıdık bir yüz gördüm bir anda bana saldırdı ve her şey birden karanlıklaştı...